ปีที่น่าสนใจ เมื่อ “เวทีใหญ่” จะเว้นวรรค หลังจากปฏิทินกับสถานการณ์นำพาให้สับกันมา 2 ปีซ้อน
โอลิมปิกเกมส์ 2020 พร้อมแพ๊กเกจ “ผสมโรง” กับ ยูโร 2020 ขยับมาใส่กันในปี 2021 เพราะโรคระบาด
ข้ามมา 1 ปี “ฟุตบอลโลก ครั้งที่ 22” เวอร์ชั่นปลายปี เตะที่ทะเลทราย
ทำให้ปี 2023 เหมือนจะเว้นว่างกีฬาใหญ่ แต่จริง ๆ แล้ว “ไม่ใช่เลย”
ใช่ครับ เราไม่เคยว่างอยู่แล้ว!!!
……ว่ากันตามเชิง ปีนี้กระแสโลกน่าสนใจยิ่งกับการขยับตัวครั้งสำคัญของ รัสเซีย กับการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญของ “ขั้วอำนาจโลก” ที่ส่งผลไม่น้อยไปกว่าเมื่อการล่มสลายของสหภาพโซเวียต 26 ธันวาคม 1991 ก็เป็นได้
การเปลี่ยนแปลงในเรื่องนี้ ถูกจับตามองครั้งสำคัญเนื่องจากกำลังจะครบรอบ 1 ปีของสงครามรัสเซีย บุก ยูเครน ที่ดูแล้วทีท่าไม่จบง่าย ๆ เพราะวันปีใหม่ รัสเซีย ยังปูพรหมถล่มต่อไปแบบไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม
สงครามคือประเด็นใหญ่ ที่ปลูกต้นไผ่ในใจของหลากหลายประเทศ ก่อนที่จะกลายเป็น “ไผ่ลู่ลม”
เมื่อรวมสถานการณ์อัน “ยอดแย่” ของโลกนี้ 2 เรื่องหลัก ๆ นั่นคือ 1.วิกฤติพลังงาน ที่เราก็รู้ว่า รัสเซีย คือหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่เรื่องนี้ กับ 2.วิกฤติค่าครองชีพ ที่พังยับไปค่อนโลก โดยเฉพาะสภาวะเงินเฟ้อ
บวกกับ สงครามรัสเซีย-ยูเครน และความขัดแย้งทางทะเลจีนใต้ ยังผลต่อการ “ขยับตัว” ครั้งสำคัญของ จีน และรัสเซีย เพื่อย้าย “ขั้วอำนาจโลก” จากตะวันตกไปยังตะวันออก
เท่ากับว่า สหรัฐอเมริกา พร้อมด้วยสหภาพยุโรป และเหล่าชาติพันธมิตร โดนท้าทายแบบเต็มแรงเรียม
ไม่เพียงแต่การเจรจาบนการเมืองเศรษฐกิจเท่านั้น ยังมีการเจรจาที่น่าสนใจในเรื่องของเกมกีฬา ที่ถูกนำไป “ต่อรอง” และ “ยกประเด็น” หลังจาก รัสเซีย ถูกแบนจากการแข่งขันระดับชาติ แต่ตอนนี้ รัสเซีย กำลังจูง เบลารุส เข้าสู่ทวีปเอเชีย จากผลการประชุมผู้นำกีฬาโลก เวิลด์สปอร์ต ลีดเดอร์ ครั้งที่ 11 ที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เมื่อต้นเดือนที่แล้ว
สภาโอลิมปิกแห่งเอเชีย หรือ โอซีเอ เห็นชอบในหลักการ ให้นักกีฬาของทั้ง 2 ชาติ สามารถเข้าร่วมในมหกรรมกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 19 ระหว่างวันที่ 23 กันยายน-8 ตุลาคม 2566 ที่นครหางโจว ประเทศจีน
เพราะหลายคนเล็งเห็นว่า นักกีฬาไม่เกี่ยวกับสงคราม แต่หลายคนก็บอกว่า พวกนี้มากจากประเทศที่ “ก่อสงคราม”
เหตุผลการช่วยเหลือนักกีฬาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด หลักการนี้จะช่วยให้นักกีฬารัสเซีย และเบลารุส ได้มีโอกาสไปแข่งขันโอลิมปิก มากกว่านั้นยังมีความต้องการให้ “กีฬา” เป็นเสมือนกับ “คันฉล่อง” ที่สะท้อนให้เห็นว่า กีฬากับการเมือง ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน
มันจริงล่ะหรือ
มันเป็นเรื่องที่ซับซ้อน และทับซ้อนอย่างมาก ซึ่ง คณะกรรมการโอลิมปิกสากล หรือไอโอซี ในยุคที่กำลังสู้กับอีกฟากฝั่งของ รัสเซีย อย่าง อูมาร์ เครมเลฟ ผู้นำมวยสากลนานาชาติ หรือ ไอบ้า อย่างเต็มกำลังข้อหา อารยะขัดขืน นอกจากเป็น รัสเซียแท้แล้ว ยังเป็นพวกท้าทายด้วย
ยิ่งเราเห็นภาพผู้นำตอนนี้แรงเหมือนกับ “หิน เหล็ก ไฟ” ที่ไม่ใช่วงดนตรีแห่งตำนาน
โจ ไบเด้น ผู้นำสหรัฐ ในวัย 80 ปี ยังคงประครองสถานการณ์ที่ตรงข้ามกับยุค โดนัลด์ ทรัมป์ อย่างสิ้นเชิง และกลายเป็น สหรัฐ ที่หลายคนรู้จัก ยังคงแกร่งดั่ง “หิน”
สี จิ้น ผิง ผู้นำจีน ราบเรียบไม่แสดงออกอะไรให้เห็น ยกเว้นสุนทรพจน์ที่แยบคาย พร้อมจะนำมังกรให้ไปต่อเปรียบได้ดั่ง “เหล็ก”
แน่นอนที่สุด เมื่อครั้ง สหภาพโซเวียต ล่มสลาย ส่งทีมมาแข่งขันครั้งแรก ซึ่ง “โลกยอมรับ” ในนามของ “ซีไอเอส” ในการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป “ยูโร 92” ตอนนั้น มิคาอิล กอร์บาชอฟ ทำภารกิจลุล่วงแล้วก็ลงจากตำแหน่ง แต่คราวนี้ “โลกไม่ยอมรับ” กับ รัสเซีย ที่กำลังหาพื้นที่ใหม่ในทุก ๆ เกม ยังมีคนนั่งหัวโต๊ะบัญชาการที่ชื่อ วลาดีเมียร์ ปูติน ต่อไป
ที่ร้อนดุจ “ไฟ”ประลัยกัลป์
จากสถานการณ์โลกที่ไม่แน่นอน มองถึงสถานการณ์บ้านเรา ประเทศไทย กำลังเข้าสู่การเลือกตั้ง แน่นอนที่สุดนี่คือ “ความหวัง” ที่จะเห็นความชัดเจนในความเปลี่ยนแปลงในเชิงบริหาร
ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มก้อนเดิม หรือกลุ่มก้อนใหม่
เรายังไม่รู้ว่า อนาคตจะเป็นอย่างไร เมื่อ “ขั้วอำนาจบางขั้ว” ทำท่าจะละลายเร็วกว่าเอาน้ำแข็งยูนิตไปตากแดดตอนเที่ยง
สถานการณ์มันบีบให้ “พี่” กับ “น้อง” ต้องแยกทางกัน เพราะเก้าอี้มันมีแค่ “ตัวเดียว”
ต่างคนต่างถือไขควงสร้างดาวดวงใหม่ หยิบประแจเลื่อนอันใหญ่สร้างโลกสดใสด้วยตัวเอง
ลงท้ายจะมี “สูตรพิศดาร” ชนิดที่ “แม่ช้อย” อาจจะ “ไม่กล้าเปิป” เนื่องจากแรงดึงดูดทางการเมืองนั้น พลิกไปมาได้อย่าง “น่าตกใจ”
แรงดูดขั้วอำนาจ ขุมข่าย หลุมหลบภัยกลายเป็นหลุมพราง ซ่อนกลสั่นสะเทือน หรือชักใย มีมาทุกสมัยไม่ต้องเถียง
การเลือกตั้งช้าสุด อยู่ที่เดือนเมษายน ไปจนถึงเดือนพฤษภาคมนี้ หลายคนอยากให้ “ยุบสภา” ไปเลยเพราะไม่เหลือ “สภาพในสภา” แต่จะอย่างไรก็ตาม ยุบหรือไม่ยุบ จะต้องเลือกตั้งให้แล้วเสร็จก่อนกลางปี
แถมปีนี้การเลือกตั้งจะมีในช่วงเวลา “ใกล้เคียง” กับ ซีเกมส์ 2023 ที่ประเทศกัมพูชา เป็นเจ้าภาพกีฬาใหญ่หนแรกด้วย
สิ่งที่ผ่านมาก็คือ กีฬาไทย เดินหน้าไปต่อได้เพราะองค์กรอย่าง โอลิมปิกไทย และการกีฬาแห่งประเทศไทย ทีนี้ต้องเล็งเป้าหมายตรงที่ “กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา” ที่นาทีนี้คือหัวเรือใหญ่ของวงการ ที่เชื่อว่า ผลการเลือกตั้งอาจจะ “ไม่มีผล” ต่อการบริหารต่อไป เนื่องจากสเป็คนี้โดน “ล็อก” เอาไว้แล้ว
อยู่ที่ว่า ด้วยสูตรพิศดารการ “ทำเค้ก” มันอาจจะทำให้คำว่า “พลิก” มาอยู่หน้าคำว่า “ล็อก” หรือเปล่า อันนี้น่าสนใจ
อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว การประสานงานเพื่อผลักดันวงการกีฬาไทยให้ต่อเนื่องจาก “ภาครัฐ” ไม่ว่าใครเข้ามาทำ ต้องไม่ลืมเรื่องที่ “ควรทำ” ก่อน นั่นคือ อันไหนดีต้องสานต่อ และต้องให้นักกีฬา-ทีมสต๊าฟฟ์-ผู้เกี่ยวข้อง และสมาคมกีฬา ได้สิทธิ์ก่อนเป็นลำดับแรก
ส่วนใหญ่ที่ “ไม่ไหลลื่น” และมีอาการเครื่องสะบัด คงไม่พ้นการเข้ามาแล้ว “รื้อใหม่” โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ซึ่งมันก็เหมือนกับโครงการหลาย ๆ อย่างในประเทศ
ที่ต้องชะงัก เพราะ “การเมืองคนละขั้ว” เข้ามาบริหาร ซึ่งตรงนี้ตัวอย่างขอไม่ยก เพราะพื้นที่ไม่พอแน่นอน
โดยเฉพาะคนที่เข้ามาทำงานด้านกีฬา อย่าลืมว่า ปีนี้นักกีฬาไทย “งานชุก” กว่าปีไหน ๆ เพราะมีถึง “3เกมใหญ่”ให้ได้สู้ นั่นคือ ซีเกมส์ ที่กัมพูชา ที่กำหนดมาตามวาระ 5-17 พฤษภาคมนี้
เอเชี่ยนเกมส์ ที่หางโจว ประเทศจีน ที่เลื่อนมาจากปีก่อน กำหนดอยู่ที่ 23 กันยายน-8 ตุลาคมนี้
ปิดท้ายด้วย เอเชี่ยนอินดอร์-มาร์เชี่ยลอาร์ตเกมส์ ที่เลื่อนมา 2 กระทอก ก่อนจะมาได้เวลาเป็นทางการ 17-26 พฤศจิกายนนี้ ที่ไทยเราเป็นเจ้าภาพเอง
ดังนั้น ผู้บริหารราชการแผ่นดิน ต้องไม่ลืมว่า การเปลี่ยนแปลงเพียงน้อยนิด อาจส่งผลลัพธ์อันคาดไม่ถึงอย่างมหาศาล
ที่สำคัญคือ ต้องเข้าใจบางสิ่งให้ดี อย่างน้อย อาจจะเข้าสู่ช่วงของ ทฤษฎีความอลวน ที่ดูเหมือนจะไร้ซึ่งระบบและระเบียบ แต่แท้จริงแล้วมันคือระบบที่สุดแสนจะเป็นระเบียบ
อยู่ที่ใครต่างหากที่จะไม่เป็นระเบียบ เมื่อมาเข้าระบบ
